Eerste indrukken
Door: Lisanne en Suzanne
Blijf op de hoogte en volg Lisanne en Suzanne
07 Oktober 2014 | Indonesië, Ubud
Salam,
Afgelopen zaterdag zijn we het vliegtuig opgestapt op Amsterdam om vervolgens een vlucht van 13 uur te trotseren richting Jakarta. Eenmaal aangekomen op Jakarta moesten we door de douane waarna we vervolgens onze vingers konden aflikken bij het drinken van een dark mocca frappuccino bij de Starbucks. Want we mogen uiteraard onze westerse innerlijke mens niet teleur stellen. Vervolgens nog een kort vluchtje van 2 uur en toen bereikten we Denpasar waar onze vrijwilligers organisatie een taxi-chauffeur gereed zou hebben staan voor ons. Taxi chauffeurs waren er (in overvloed), taxi chauffeurs opzoek naar specifieke mensen ook. Maar een taxi chauffeur opzoek naar ons niet. Na een kort belletje met de organisatie bleek onze chauffeur bij de internationale aankomsthal te staan wachten, terwijl wij natuurlijk met een domestic vlucht aankwamen. Binnen een half uurtje kwam onze vriend gelukkig aangescheurd en konden we inladen.
Na ruim een uur in de auto te hebben gezeten kwamen we aan op onze plaats van bestemming. Het was een uur of 8 ’s avonds en we hoopten op wat eten en drinken maar helaas was alles al op en was de watertank leeg. Enkele vrijwilligers vertelden ons dat er op 5 minuten een winkeltje was waar we drinken konden halen. Op het vliegveld hadden we een miljoen rupiah (65 euro) gepind waardoor we gelukkig wel lokaal konden betalen (20000 voor 2x 1.5L water en 2 flesjes frisdrank). Eenmaal met drinken teruggekeerd naar het huis kregen we niet echt contact met de andere vrijwilligers. Ze wekten de indruk dat ze elkaar al lang kenden waardoor wij er maar een beetje bij zaten. Wat wel fijn was, was dat we beide deze mening deelden maar ook vonden dat we niet af konden gaan op een eerste indruk.
Gedurende de eerste nacht hebben we kennis gemaakt met geckos welke over de muur rennen (airco is hier namelijk stenen met gaten dus die beesten kunnen vrijelijk naar binnen en buiten rennen). Nu is een gecko ansich geen probleem en zijn we er beide niet bang van. Helaas kunnen deze beestjes de decibellen van een vogel maken. Probeer dus een nachtje met 3 of 4 (hitsige) zangvogels in je slaapkamer te slapen en je zult medelijden met ons hebben. Tijdens de 2e nacht kwamen ook onze kamergenootjes terug van een weekendtrip en zij bleken 3 sympathieke meisjes uit Libanon. Helaas heeft een van haar haar rug flink bezeerd tijdens het weekend en zijn ze nu opweg naar het ziekenhuis (afgelopen dagen kon ze niks anders dan op bed liggen, maar Lisanne’s fysiotherapeutische oog en Suzanne’s verpleegkundige brein hebben het idee dat angst ook wel een grote rol speelt).
Zoals al aangegeven zijn we momenteel bezig met een introductie week welke erop gericht is ons te laten acclimatiseren en aan de gebruiken te wennen. De eerste dag hebben we daarom een tour gehad door Ubud. Tijdens deze tour waren ook veel van de vrijwilligers van de avond daarvoor aanwezig en ditmaal sloten we makkelijk aan, onze eerste indruk was dus onjuist! Het is overigens een heel cultureel zootje bij elkaar, zo hebben we naast de Libanese meisjes in onze kamer vrijwilligers uit de States (veel verschillende staten zijn vertegenwoordigd), Canada, Frankrijk, Duitsland, Nederland, Noorwegen, Finland, Denemarken en Slowakije. Gedurende de tour hebben we een oude tempel, een marktje en het monkey forest bezocht. Op het marktje heeft Suzanne haar eerste afding-skills gebruik wat redelijk uitpakte. We vonden dat we de eerste keer niet over lijken hoefden te gaan, en momenteel weten we wat beter wat richtprijzen zijn door met de vrijwilligers te praten die hier al langer zitten.
Vandaag zijn we ’s ochtends begonnen met een klein taallesje (simpele woorden welke we, in de achtertuin van een ander balinees huis waar ook vrijwiliggers verblijven, in de openlucht moesten herhalen). We hebben nog specifiek naar bruikbare woorden voor tijdens onze eigen lessen gevraagd zoals ‘stilte’, ‘herhalen’, ‘begrijpt je het’. Na deze les hadden we een flink aantal uur vrij waarna we super genoten hebben van een duik in ons privé zwembad in de voortuin, samen met een Finse vrijwilligster om vervolgens de middag te vullen met kooklessen. We hebben fruit-ice juice, gado-gado en een of andere mix van tempeh, groentes en ketjap gemaakt (blijkbaar weten alleen Nederlanders en Indonesiers wat ketjap manis en asin is want wij mochten de andere vrijwilligers gaan uitleggen wat het verschil was en dat het wel soja saus was). Het was super leuk om te doen en smaakte vervolgens ook super goed, dus dit kunnen we thuis maken voor de liefhebber!
Tijdens het lopen in Ubud ‘centrum’ maar ook in ons huis, de winkel 5 minuten verderop en zelfs in de auto hebben we trouwens ontiegelijk veel offers gezien aan de goden. Bali is het enige Indonesische eiland waar het Hindoeïsme centraal staat. En blijkbaar is het dan gebruikelijk om ten minste 2x per dag een offer te brengen aan een god. Zo’n offer bevat bloemen, wat eten (meestal rijst maar ook koekjes en pepermuntjes of ander snoep) en wierrook. De offers leggen ze werkelijk overal neer: de stoep, recht voor de ingang van de winkel, bovenop een waterleiding, bovenop standbeelden in monkey forest, in de auto. You name it, they bless it. Het land ruikt dan ook naar wierrook en je struikelt over de offers (letterlijk, wanneer je Lisanne heet).
Als laatste gaan we proberen een kleine beschrijving te geven van hoe het er hier kwa huisvesting geregeld is (niet specifiek voor vrijwilligers maar voor de omgeving waarin we verblijven). Zelf snappen we het overigens ook nog niet helemaal, dus wellicht wordt het wat onsamenhangend. In principe is het zo dat je vanaf de straat eigenlijk geen huizen ziet maar veel muren en trappetjes. Je moet weten welke trap je moet hebben voor het huis waarin je moet zijn, onze ingang bevindt zich gelukkig op de hoek van de straat en we hebben geen trap dus dat is makkelijk te vinden. (Toen we opzoek waren naar het huis waar de taalles in werd gegeven twijfelden we over twee ingangen). De huizen hebben ook niet echt een voordeur of nummer en niks is op slot (dat vinden wij niet heel prettig zoals jullie je kunnen voorstellen, maar er schijnt wel een sleutel van onze kamer te zijn). Als je dan vervolgens op het terrein van het huis bent is het een soort complex van aaneengeschakelde kamers en trappen. Naar ons weten hebben alle kamers een deur naar buiten en zijn er niet echt gangen binnen welke de kamers met elkaar verbinden. Buiten vindt dan ook alles behalve slapen, douche en toiletbezoeken plaats. Eten is dan ook zo geregeld dat de organisatie ons voedsel 3x per dag op de tafel buiten op het balkon neerzet. We hebben een keuken en koelkast die in de buitenlucht daarnaast staan. Omdat de kamers van de vrijwilligers zijn verspreid over het terrein, (waar ook ten minste 1 balinese familie woont) is het rond etenstijd vrij druk voor onze kamer. Ook ’s avonds voor en na het uitgaan is het erg druk en rumoerig. Momenteel vinden we dat nog niet erg, maar we hebben wel de mening dat we hiervan geen last willen hebben wanneer we straks moeten gaan werken en dan wat vroeger willen slapen of moeten opstaan. Hierdoor hebben we een verhuizing aangevraagd aan de organisatie en als het goed is gaat dat geregeld worden.
Komende dagen zullen we door de rijstvelden gaan lopen, meer taallessen volgen en andere culturele hoogstandjes beleven waarover we jullie volgende keer op de hoogte gaan brengen!
Groeten vanuit Ubud, Indonesië (07-10-2014),
Lisanne en Suzanne.
Afgelopen zaterdag zijn we het vliegtuig opgestapt op Amsterdam om vervolgens een vlucht van 13 uur te trotseren richting Jakarta. Eenmaal aangekomen op Jakarta moesten we door de douane waarna we vervolgens onze vingers konden aflikken bij het drinken van een dark mocca frappuccino bij de Starbucks. Want we mogen uiteraard onze westerse innerlijke mens niet teleur stellen. Vervolgens nog een kort vluchtje van 2 uur en toen bereikten we Denpasar waar onze vrijwilligers organisatie een taxi-chauffeur gereed zou hebben staan voor ons. Taxi chauffeurs waren er (in overvloed), taxi chauffeurs opzoek naar specifieke mensen ook. Maar een taxi chauffeur opzoek naar ons niet. Na een kort belletje met de organisatie bleek onze chauffeur bij de internationale aankomsthal te staan wachten, terwijl wij natuurlijk met een domestic vlucht aankwamen. Binnen een half uurtje kwam onze vriend gelukkig aangescheurd en konden we inladen.
Na ruim een uur in de auto te hebben gezeten kwamen we aan op onze plaats van bestemming. Het was een uur of 8 ’s avonds en we hoopten op wat eten en drinken maar helaas was alles al op en was de watertank leeg. Enkele vrijwilligers vertelden ons dat er op 5 minuten een winkeltje was waar we drinken konden halen. Op het vliegveld hadden we een miljoen rupiah (65 euro) gepind waardoor we gelukkig wel lokaal konden betalen (20000 voor 2x 1.5L water en 2 flesjes frisdrank). Eenmaal met drinken teruggekeerd naar het huis kregen we niet echt contact met de andere vrijwilligers. Ze wekten de indruk dat ze elkaar al lang kenden waardoor wij er maar een beetje bij zaten. Wat wel fijn was, was dat we beide deze mening deelden maar ook vonden dat we niet af konden gaan op een eerste indruk.
Gedurende de eerste nacht hebben we kennis gemaakt met geckos welke over de muur rennen (airco is hier namelijk stenen met gaten dus die beesten kunnen vrijelijk naar binnen en buiten rennen). Nu is een gecko ansich geen probleem en zijn we er beide niet bang van. Helaas kunnen deze beestjes de decibellen van een vogel maken. Probeer dus een nachtje met 3 of 4 (hitsige) zangvogels in je slaapkamer te slapen en je zult medelijden met ons hebben. Tijdens de 2e nacht kwamen ook onze kamergenootjes terug van een weekendtrip en zij bleken 3 sympathieke meisjes uit Libanon. Helaas heeft een van haar haar rug flink bezeerd tijdens het weekend en zijn ze nu opweg naar het ziekenhuis (afgelopen dagen kon ze niks anders dan op bed liggen, maar Lisanne’s fysiotherapeutische oog en Suzanne’s verpleegkundige brein hebben het idee dat angst ook wel een grote rol speelt).
Zoals al aangegeven zijn we momenteel bezig met een introductie week welke erop gericht is ons te laten acclimatiseren en aan de gebruiken te wennen. De eerste dag hebben we daarom een tour gehad door Ubud. Tijdens deze tour waren ook veel van de vrijwilligers van de avond daarvoor aanwezig en ditmaal sloten we makkelijk aan, onze eerste indruk was dus onjuist! Het is overigens een heel cultureel zootje bij elkaar, zo hebben we naast de Libanese meisjes in onze kamer vrijwilligers uit de States (veel verschillende staten zijn vertegenwoordigd), Canada, Frankrijk, Duitsland, Nederland, Noorwegen, Finland, Denemarken en Slowakije. Gedurende de tour hebben we een oude tempel, een marktje en het monkey forest bezocht. Op het marktje heeft Suzanne haar eerste afding-skills gebruik wat redelijk uitpakte. We vonden dat we de eerste keer niet over lijken hoefden te gaan, en momenteel weten we wat beter wat richtprijzen zijn door met de vrijwilligers te praten die hier al langer zitten.
Vandaag zijn we ’s ochtends begonnen met een klein taallesje (simpele woorden welke we, in de achtertuin van een ander balinees huis waar ook vrijwiliggers verblijven, in de openlucht moesten herhalen). We hebben nog specifiek naar bruikbare woorden voor tijdens onze eigen lessen gevraagd zoals ‘stilte’, ‘herhalen’, ‘begrijpt je het’. Na deze les hadden we een flink aantal uur vrij waarna we super genoten hebben van een duik in ons privé zwembad in de voortuin, samen met een Finse vrijwilligster om vervolgens de middag te vullen met kooklessen. We hebben fruit-ice juice, gado-gado en een of andere mix van tempeh, groentes en ketjap gemaakt (blijkbaar weten alleen Nederlanders en Indonesiers wat ketjap manis en asin is want wij mochten de andere vrijwilligers gaan uitleggen wat het verschil was en dat het wel soja saus was). Het was super leuk om te doen en smaakte vervolgens ook super goed, dus dit kunnen we thuis maken voor de liefhebber!
Tijdens het lopen in Ubud ‘centrum’ maar ook in ons huis, de winkel 5 minuten verderop en zelfs in de auto hebben we trouwens ontiegelijk veel offers gezien aan de goden. Bali is het enige Indonesische eiland waar het Hindoeïsme centraal staat. En blijkbaar is het dan gebruikelijk om ten minste 2x per dag een offer te brengen aan een god. Zo’n offer bevat bloemen, wat eten (meestal rijst maar ook koekjes en pepermuntjes of ander snoep) en wierrook. De offers leggen ze werkelijk overal neer: de stoep, recht voor de ingang van de winkel, bovenop een waterleiding, bovenop standbeelden in monkey forest, in de auto. You name it, they bless it. Het land ruikt dan ook naar wierrook en je struikelt over de offers (letterlijk, wanneer je Lisanne heet).
Als laatste gaan we proberen een kleine beschrijving te geven van hoe het er hier kwa huisvesting geregeld is (niet specifiek voor vrijwilligers maar voor de omgeving waarin we verblijven). Zelf snappen we het overigens ook nog niet helemaal, dus wellicht wordt het wat onsamenhangend. In principe is het zo dat je vanaf de straat eigenlijk geen huizen ziet maar veel muren en trappetjes. Je moet weten welke trap je moet hebben voor het huis waarin je moet zijn, onze ingang bevindt zich gelukkig op de hoek van de straat en we hebben geen trap dus dat is makkelijk te vinden. (Toen we opzoek waren naar het huis waar de taalles in werd gegeven twijfelden we over twee ingangen). De huizen hebben ook niet echt een voordeur of nummer en niks is op slot (dat vinden wij niet heel prettig zoals jullie je kunnen voorstellen, maar er schijnt wel een sleutel van onze kamer te zijn). Als je dan vervolgens op het terrein van het huis bent is het een soort complex van aaneengeschakelde kamers en trappen. Naar ons weten hebben alle kamers een deur naar buiten en zijn er niet echt gangen binnen welke de kamers met elkaar verbinden. Buiten vindt dan ook alles behalve slapen, douche en toiletbezoeken plaats. Eten is dan ook zo geregeld dat de organisatie ons voedsel 3x per dag op de tafel buiten op het balkon neerzet. We hebben een keuken en koelkast die in de buitenlucht daarnaast staan. Omdat de kamers van de vrijwilligers zijn verspreid over het terrein, (waar ook ten minste 1 balinese familie woont) is het rond etenstijd vrij druk voor onze kamer. Ook ’s avonds voor en na het uitgaan is het erg druk en rumoerig. Momenteel vinden we dat nog niet erg, maar we hebben wel de mening dat we hiervan geen last willen hebben wanneer we straks moeten gaan werken en dan wat vroeger willen slapen of moeten opstaan. Hierdoor hebben we een verhuizing aangevraagd aan de organisatie en als het goed is gaat dat geregeld worden.
Komende dagen zullen we door de rijstvelden gaan lopen, meer taallessen volgen en andere culturele hoogstandjes beleven waarover we jullie volgende keer op de hoogte gaan brengen!
Groeten vanuit Ubud, Indonesië (07-10-2014),
Lisanne en Suzanne.
-
07 Oktober 2014 - 16:47
Daphne:
Hi meiden, super leuk om jullie eerste verslag te lezen!! En zo snel al, leuk! Fijn dat de andere vrijwillgers toch aardiger bleken en die gekko's, joh over 3 weken hoor je ze niet meer! ;-) Pas op, in Sri Lanka had ik een gekkovriendje in mijn kamer die op mijn kussen poepte, dus geloof het niet als ze zeggen dat ze op de muur blijven! ;-) Beetje herrie, maar wel hulp tegen de muggen. :-) Geniet ervan daar, ik kijk alweer uit naar jullie volgende blog! :-)
Untuk Berpuasa! -
07 Oktober 2014 - 17:10
Rob Eppings:
Super zo dat eerste verhaal! ik hoop dat je het naar je zin hebt en blijft hebben! -
07 Oktober 2014 - 17:17
Jellie:
Lieve meiden, ik vind het.nu al een belevenis en jullie zijn nog maar net begonnen. Veel plezier verder en ben benieuwd naar jullie volgende bericht. Groetjes jellie
-
07 Oktober 2014 - 17:32
Charell:
Nou dames, Ik ga zeker jullie blok volgen! Super leuk om te lezen en goed geschreven! Ik ben nu al benieuwd naar de rest van jullie reis en vrijwilligers werk! Groetjes Charell -
07 Oktober 2014 - 17:38
Sharina:
Heel gaaf om te lezen wat jullie allemaal zien en meemaken! Ik kijk alweer uit naar het volgende verhaal :) veel plezier verder & geniet ervan! -
07 Oktober 2014 - 17:55
Fatiha:
hey dames,
hartstikke leuk om jullie belevenissen nu al te horen. heb al een paar keer echt moeten lachen om jullie.
klinkt nu al als een hele leerzame start.
i look forward to the next adventures.
have fun ladies -
07 Oktober 2014 - 18:01
Kristyn:
Hé Susanne en Lisanne, in ieder geval hebben jullie de vlucht goed doorstaan en natuurlijk gaat het mis met zo'n chauffeur mis, hihihi. Is natuurlijk ook lachen achteraf maar op het moment zelf niet zo fijn.
Leuk verhaal om te lezen maar mis een foto van die trappenhuizen om me er een voorstelling van te kunnen maken. Veel plezier nog x -
07 Oktober 2014 - 18:23
Annemee:
Klinkt als een spetterende start! -
07 Oktober 2014 - 18:23
Marjo:
Ha dames,
In 24 uur al weer heel wat mee gemaakt. Veel nieuwe indrukken. Hoe is het met de warmte en de vochtigheid. Hier is het 15 graden regen en onweer.
Het lijkt me heerlijk dat eten in indonesie. laat het recept maar een keer horen.
Of we komen het thuis proeven.
Doe voorzichtig en we kijken uit naar het vervolg.
Groetjes uit de bollenstreek. Hans en marjo -
07 Oktober 2014 - 18:30
Linda:
Wat een leuk verslag! Goed geschreven, leest lekker weg.
Ben benieuwd naar de rest van de avonturen.
-
07 Oktober 2014 - 18:38
Anne-Marie:
Wat een leuk verhaal en prachtige foto's! Op youtube heb ik gehoord wat voor geluid die gecko's maken; Wat een herrie zeg! Hop dat jullie snel wennen aan jullie luidruchtige huisdiertjes.
Tot de volgende blog!! -
07 Oktober 2014 - 20:31
Cecile:
Hoi meiden,
Ik sluit me aan bij Kristyn, ook ik heb moeite om een beeld te vormen bij de huizen en trappetjes.
Maar een heel leuk verslag om te lezen.
Veel plezier en geniet ervan!
Groetjes,
Cecile -
07 Oktober 2014 - 20:50
P.P.:
Ha meiden,
Leuk om zo jullie reis te kunnen volgen.
Ben benieuwd naar de volgende verhalen. -
07 Oktober 2014 - 21:00
Silvia De Vos :
Hoi meiden!
Apa Kabar?
Klinkt allemaal erg herkenbaar voor mij! Alleen is t drinken wel duurder dan in 2008 toen ik er 4 maanden heb gezeten ;-)
In ubud kun je trouwens heerlijke eend eten bij de crazy duck, als die er nog zit. Een aanrader! Ik houd me aanbevolen voor een echte Balinese maaltijd als jullie terug zijn :-p
Sampai jumpa -
07 Oktober 2014 - 23:29
Marieke (van De Vu):
leuk jullie berichtjes te lezen!! Geniet van jullie tijd daar en ik zal jullie proberen te volgen :) -
08 Oktober 2014 - 00:02
Anja Wijtsma:
Hoi Meiden,
Nou dit ziet er al veel belovend uit. Echt genieten, het ziet er erg mooi uit( de foto's) -
08 Oktober 2014 - 00:19
Rijk:
Hey dames, wat een top verslag! Krijg gelijk een goede indruk van jullie 1e ervaringen! Lijkt me wel gaaf al die Gekko's :D...uhm...behalve dan msschien wanneer ze geluid produceren snachts natuurlijk ;) Ik kijk al uit naar het volgende verhaal, en ga nu ff foto's kijken...x Rijk -
08 Oktober 2014 - 06:13
Suzanne:
klinkt gaaf allemaal, een hoop eerste indrukken. En jullie zwembad zag er erg goed uit! Veel plezier met de rest van de eerste indrukken en kijk uit voor de offers Lisanne ;) -
08 Oktober 2014 - 10:55
Nadine :
Zooo heel leuk om te lezen meiden! Echt grappig haha! Ben heel benieuwd naar het volgende verslag :D you go girls! -
08 Oktober 2014 - 11:45
Dick:
Genieten maar!! -
08 Oktober 2014 - 13:24
Els & Hans:
Leuk verhaal!
Een lange zit hè, de vlucht naar Jakarta en vervolgens naar Denpasar. We herkennen veel van wat jullie schrijven, omdat wij natuurlijk ook op Bali geweest zijn. Bv dat Monkey-forest en ook de omschrijving van de huizen met hun muren en trappetjes..... allemaal heel herkenbaar.
De rijstvelden gaan jullie ook heel mooi vinden! De trapsgewijze stroken voor de bevloeiïng is slim bedacht door die mensen vroeger.
Schrijf de maaltijdrecepten ook op hè; kunnen we hier nog eens overdoen dan.
Het is momenteel echt herfstweer hier: harde wind en veel regen, dus geniet van het mooie weer daar.
Succes met het lesgeven binnenkort en veel plezier verder. -
08 Oktober 2014 - 22:54
Maurice:
Hoi Lisanne en Suzanne,
Klinkt allemaal erg positief en petje af voor de mooie verhalen, nu al.. terwijl jullie er nog maar net zijn. Ik kom net van een training van de baan en het waaide hard en zo af en toe valt het hier met bakken uit de lucht, dus jullie missen hier niets in ons kikkerlandje. Ik ben benieuwd naar de rijstvelden en hoop dat jullie met een nieuwe lading foto's komen. Die, gecko's da's voor jou Lisanne toch een peulenschilletje want jij bent mij gewend. Tot horens!!! -
09 Oktober 2014 - 10:02
Carla:
Hoi, ik kijk uit naar een maaltijdje van jullie! Geweldig he hoe ze alle produkten uitstallen. Geniet maar van alle indrukken die je daar krijgt. -
09 Oktober 2014 - 15:25
Sigrid:
Hoi globetrotters! Ik geniet volop met jullie mee en het is ook heel herkenbaar. Goed geschreven trouwens. En gekko's willen s'nachts ook nog wel eens van het plafond naar beneden donderen...hebben jullie ook boomkikkers? Dikke knuf, genieten and take it all in! -
15 Oktober 2014 - 16:41
Tante Janny:
Hoi Lisanne en Suzanne.
Toen ik begon met lezen dacht ik o.jee wat een stuk maar naarmate ik aan het lezen was wilde ik steeds meer, fantastisch geschreven het boeit echt.
Wij zijn naar Java en Bali en Lombok geweest in 1995 maar vind het nog steeds een van mijn mooiste reizen. Ik vond het net of er voor mij een hele dag een film gedraaid werd.
Ook wij keken ons ogen uit toen we zagen dat er twee keer per dag geofferd werd, en de vele honden die daar (heilig) zijn deden zich er maar al te graag tegoed aan. Succes met lesgeven.!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
